ಪೀಯೂಷ

 ಯಾವುದಾದರೂ ಘಟನೆ ಸಂಭವಿಸುವುದು ಒಂದು ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿಯೇ ಆದರೂ ಅದಕ್ಕೆಷ್ಟು ಹಿನ್ನಲೆ ಸಿದ್ಧತೆ ನಡೆದಿರುತ್ತದೆ ಎನ್ನುವುದು ನಮ್ಮ ಅರಿವಿಗೆ ಬರುವುದೇ ಇಲ್ಲ. ಯಾವುದೂ ಇಲ್ಲಿ ಅಕಾರಣವಾಗಿ ಸಂಭವಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ಅರಿಯುವ ಬುದ್ಧಿ, ನೋಡುವ ಕಣ್ಣು ನಮಗೆ ಇರುವುದಿಲ್ಲ ಅಷ್ಟೇ. ಸದ್ಯಕ್ಕೆ ಕರ್ಣ ಅತ್ಯಂತ ಅನುಕಂಪಕ್ಕೆ ಪಾತ್ರನಾಗುವ ವ್ಯಕ್ತಿಯಾದರೆ ಕುಂತಿ ಅಷ್ಟೇ ದೂಷಣೆಗೆ ಪಾತ್ರಳಾಗುತ್ತಾಳೆ. ಯಾರದು ತಪ್ಪು ಯಾರದು ಸರಿ ನಮ್ಮ ಅನುಭವ ಆಲೋಚನೆಯ ಹಿನ್ನಲೆಯಲ್ಲಿ ತೀರ್ಪು ಕೊಡುತ್ತೇವೆ. ಆದರೆ ಅದು ಕುಂತಿಯ ತಪ್ಪಾ, ಆಕಸ್ಮಿಕವಾ, ಘಟಿಸಲೆ ಬೇಕಾಗಿದ್ದ ಘಟನೆಯ ಅವಳು ನಿಮಿತ್ತ ಮಾತ್ರವಾ ಊಹೂ ಯಾವುದೂ ಯೋಚಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ಅದು ಆ ಕ್ಷಣಕ್ಕೆ ನಡೆದ ಘಟನೆಯ ಎಂದರೆ ಬಹು ಹಿಂದೆ ಹೋಗಿ ನೋಡಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ.  ಚಿಕ್ಕ  ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ದತ್ತಕಕ್ಕೆ ಹೋದ ಕುಂತಿಯ ಮಾನಸಿಕತೆ ಬಾಲ್ಯ ಹೇಗಿತ್ತು ಎನ್ನುವ ವಿವರ ಎಲ್ಲಿಯೂ ದೊರಕುವುದಿಲ್ಲ. ಹಾಗೆ ಹೋದ ಕುಂತಿ ಸುಖವಾಗಿದ್ದಳಾ, ಖಾಲಿತನ ಕಾಡುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲವಾ.. ಯಾವುದಕ್ಕಾಗಿ ಅವಳು ಹಂಬಲಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು ಎಲ್ಲವೂ ಮುಂದೆ ನಡೆಯುವ ಘಟನೆಗೆ ಸೂತ್ರ ಹಣಿದಿರಬಹುದು. ಅವಳು ಹದಿಹರೆಯಕ್ಕೆ ಕಾಲಿಡುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಬಂದಿದ್ದು ದೂರ್ವಾಸ ಮುನಿ. ಹೇಳಿ ಕೇಳಿ ಕೋಪಿಷ್ಟ. ಅವನ ಅನುಗ್ರಹ ಇರಲಿ ಕೋಪಕ್ಕೆ ತುತ್ತಾಗದೇ ಇದ್ದರೆ ಸಾಕು ಎಂದು ಹಂಬಲಿಸಿದವರೆ ಎಲ್ಲರೂ. ಅವನಿಗೆ ಎದುರಾದ, ಅವನು ಭೇಟಿ ಕೊಟ್ಟ ಪ್ರತಿ ಜೀವಿಯ ಎದೆಯಲ್ಲೂ ಭಯದ ರುದ್ರ ನರ್ತನ.

 ನೀನು  ಇವತ್ತು ಅಡಿಗೆ ಮನೆಗೆ ಬರುವ ಹಾಗಿಲ್ಲ, ಮೆಟ್ಟಿಲು ಮೇಲೆ ಕೂತ್ಕೋಬೇಕು ಅಷ್ಟೇ ಅಜ್ಜಿ ಊಟ ಮುಗಿಸಿ ಕೈ ತೊಳೆದು ಬರುತ್ತಿದ್ದವಳನ್ನು ನೋಡಿ ಹೇಳಿದ್ದಳು. ಅವತ್ತು ಹೋಳಿಗೆ ಮಾಡುವ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮವಿತ್ತು, ಮತ್ತದು ನೈವೈಧ್ಯಕ್ಕಾಗಿ ಇಡಬೇಕಾಗಿದ್ದರಿಂದ ಮಡಿಯಲ್ಲೇ ಮಾಡಬೇಕಿತ್ತು. ಈ ಹುಡುಗು ಬುದ್ಧಿಯ ಹುಡುಗಿಗೆ ತಿನ್ನೋದು ಇಷ್ಟವಿಲ್ಲದಿದ್ದರೂ  ಕೆಲಸ ಮಾಡುವುದು ನೋಡುವ ಸಂಭ್ರಮ. ನೋಡನೋಡುತ್ತಾ ಮುಂದಕ್ಕೆ ಜಾರಿ ತಾನೂ ಕೈ ಜೋಡಿಸುವುದು ಅಯಾಚಿತವಾಗಿ ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದರಿಂದ ಮೊದಲೇ ಎಚ್ಚರಿಕೆ ಹೇಳಿದ್ದಳು ಅವಳು. ಮನೆ ತುಂಬಾ ಜನ, ಅವರ ಮಾತು, ಸರಭರ ನಡೆಯುವ ಕೆಲಸ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ನೋಡುವುದು ಚಿಕ್ಕಂದಿನಿಂದಲೂ ಬಹಳ ಇಷ್ಟದ ಕೆಲಸ. ಕಷ್ಟದಿಂದಲೇ ಆಯ್ತು ಬರೋಲ್ಲ ಎಂದು  ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡಿದ್ದೆ. ಅಡಿಗೆಮನೆಯಲ್ಲಿ ಮಧ್ಯಾಹ್ನವೇ ಗಬಿಡಿಡಿ ಕೆಲಸದ ಭರಾಟೆ ಜೋರಾಗಿತ್ತು. ಸುಮ್ಮನೆ ಕುಳಿತಿರಲಾಗದೆ ಹೇಗೆ ಮಾಡೋದೇ ಎಂದೇ. ಏನೋ ಅಪರೂಪಕ್ಕೆ ಅಡಿಗೆಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದ ವಿಷಯ ಕೇಳ್ತಾ ಇದಾಳೆ ಅನ್ನೋದು ಅವಳಿಗೆ ಆಶ್ಚರ್ಯ ಜೊತೆಗೆ ಈಗಲಾದರೂ ಈ ಕಡೆ ಮನಸ್ಸು ತಿರುಗಿತಲ್ಲ ಎನ್ನುವ ಸಮಾಧಾನ. ಅದೇ ಸಂಭ್ರಮದಲ್ಲೇ ಒಂದೊದಾಗಿ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದವಳಿಗೆ ಅದು ಗೊತ್ತು, ಅದು ಗೊತ್ತು ಆಮೇಲೆ ಎನ್ನುತ್ತಿದ್ದವಳ ನೋಡಿ ಕೋಪ ಉಕ್ಕಿ ನಿನ್ನ ತರಹದ್ದೇ ಒಬ್ಬಳು ಸೊಸೆ ಇದ್ದಳಂತೆ. ಹೀಗೆ ಎಲ್ಲಾ ನಂಗೊತ್ತು ಅಂತಿದ್ದಳಂತೆ ತಲೆ ಕೆಟ್ಟ ಅತ್ತೆ ಒಂದು ಮುಷ್ಠಿ ಉಪ್ಪು ಹಾಕಬೇಕು ಅಂದ್ರೆ ಅದೂ ಗೊತ್ತು

 ಇವತ್ತು ಬಿಸಿ ಬೇಳೆ ಬಾತ್ ಮಾಡ್ತೀನಿ ಆಯ್ತಾ ಮಗುವೇ ಎಂದರೆ ಅವತ್ತು ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಯಾರೂ ಇಲ್ಲವೆಂದು ಅರ್ಥ. ಬಹುಶಃ ಅವತ್ತು ನಾವು ಮಾತ್ರವೇ ಎನ್ನುವುದು ಒಳಾರ್ಥ. ದಿಟ್ಟಿಸಿ ನೋಡಿದರೆ ಅವಳ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ಮಿಂಚು ಕಾಣಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಆದರೆ ನಾನು ನೋಡುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ ಅಷ್ಟೇ. ಈ ಬಿಸಿಬೇಳೆ ಬಾತ್ ಎಂದರೆ ಅವಳಿಗೆ ಅತ್ಯಂತ ಪ್ರಿಯವಾದ ತಿನಿಸು. ಈಗಿನ ಹಾಗೆ ಬಗೆಬಗೆಯ ತರಕಾರಿ ಹಾಕಿ ಅಲಂಕಾರ ಮಾಡುವ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ, ಅನುಕೂಲ ಎರಡೂ ಇಲ್ಲದ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಅವಳ ಬಿಸಿಬೇಳೆ ಬಾತ್ ಎಂದರೆ ಸರಳ ಸುಂದರಿ ಬೇಳೆ ಅನ್ನ ಅಷ್ಟೇ. ಅದಕ್ಕೆ ಇಷ್ಟೊಂದು ಸಂಭ್ರಮವಾ ಎಂದರೆ ಹೌದು.  ಹುಟ್ಟಿದ್ದು ಆರ್ಥಿಕವಾಗಿ ಸಣ್ಣ ಆದರೆ ತಲೆಯ ಲೆಕ್ಕದಲ್ಲಿ ದೊಡ್ಡ ಕುಟುಂಬದಲ್ಲಿ. ಬಡತನಕ್ಕೆ ಅವಳ ಮೇಲೆ ಎಷ್ಟು ಪ್ರೀತಿ ಎಂದರೆ ಅದು ಅವಳನ್ನು ಬೆಂಬಿಡದೆ ಕೊಟ್ಟ ಮನೆಗೂ ಹಿಂಬಾಲಿಸಿ ಬಂದಿತ್ತು. ಬಡತನಕ್ಕೆ ಬೇಸರವಾಗಿ ಅವಳನ್ನು ಬಿಡುವ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಅವಳು ಆ ಬಡತನಕ್ಕೆ ಎಷ್ಟು ಅಭ್ಯಾಸವಾಗಿ ಹೋಗಿದ್ದಳು ಎಂದರೆ ಸಿರಿವಂತಿಕೆ ಒಪ್ಪಲೂ ಇಲ್ಲ, ಅಪ್ಪಲೂ ಇಲ್ಲ. ನೀನು ಬಿಟ್ಟರೆನು ನಾನು ಬಿಡಲಾರೆ ಎಂದು ತನ್ನ ಬದುಕಿನ ಶೈಲಿ ಬದಲಾಯಿಸಿಕೊಳ್ಳಲೇ ಇಲ್ಲ. ಇಂತಿರ್ಪ ನನ್ನ ಅಜ್ಜಿಗೆ ಇದ್ದ ಒಂದೇ ಆಸೆ, ಒಂದೇ ಬಲಹೀನತೆ ಎಂದರೆ ಅದು ಬಿಸಿಬೇಳೆ ಬಾತ್ ಮಾತ್ರ.  ತೊಗರಿಬೇಳೆ ಶ್ರೀಮಂತರ ಮನೆಯಲ್ಲೂ ಅಪರೂಪದ ಅತಿಥಿಯಾಗಿದ್ದ ಮಲೆನಾಡಿನ ಆ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಇವಳ ಬಿಸಿಬೇಳೆ ಬಾತ್ ದುಬಾರಿಯಾದ ಬಯಕೆಯೆ ಆಗಿತ್ತು. ಹಾಗಾಗಿ ಅದ

 ನುವ್ವು ನಾಗಪಾಮುಲಾಂಟಿದವಿ , ಏಮಿ ಮರ್ಚಿಪೊಲೆವು, ಸಮಯಕೋಸಂ ಚೂಸ್ತು ಉಂಟಾವು, ನನ್ನ ಅಂಗೈಯನ್ನು ಅವರ ಬೊಗಸೆಯಲ್ಲಿ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡು ಹೇಳುವಾಗ ಮುಸ್ಸಂಜೆ. ಆಂಧ್ರದ ಕಾಡಿನ ಅಂಚಿನಲ್ಲಿ, ಕೃಷ್ಣಾ ನದಿಯ ತೀರದಲ್ಲಿ ಇದ್ದ ಆ ಪುಟ್ಟ ಗುರುಕುಲದಲ್ಲಿ ಆಗಷ್ಟೇ ಕತ್ತಲು ಹೊಸಿಲು ದಾಟಿ ಬಂದಿತ್ತು. ಕಾಣಿಸಿದರೂ ಕಾಣಿಸದ ಹಾಗಿನ ಬೆಳಕು. ಅಲ್ಲಿ  ಇದ್ದದ್ದೇ ಹತ್ತು ಮನೆಗಳು. ಒಂದಷ್ಟು ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು. ಸಣ್ಣಗೆ ನಕ್ಕಿದ್ದೆ. ಕತ್ತಲು ಅದಾಗಲೇ ಆವರಿಸುತ್ತಿದ್ದರಿಂದ ನನ್ನ ಮುಖಭಾವ ಅವರಿಗೆ ಕಾಣಿಸಿರಲಿಲ್ಲ. ಮೆಲ್ಲಗೆ ಕೈ ಬಿಡಿಸಿಕೊಂಡು ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದ  ಕರುವಿನ ಹಿಂದೆ ಮನೆಗೆ ಹೊರಟೆ. ಅಣ್ಣನಿಗೆ ಮೊದಲ ಕೆಲಸ ಸಿಕ್ಕಿದಾಗ ಸಂಭ್ರಮ. ನಮ್ಮದೇ ಮನೆ, ನಮ್ಮದೇ ಬದುಕು ಅನ್ನುವುದಷ್ಟೇ ಮುಖ್ಯವಾಗಿತ್ತೇ ಹೊರತು ಯಾವ ಊರು, ಯಾವ ರಾಜ್ಯ ಅನ್ನೋದು ಅಲ್ಲವೇ ಅಲ್ಲ. ಸ್ವತಂತ್ರ ಬದುಕು ಬೇಕಾಗಿತ್ತು ಅಷ್ಟೇ.  ಕೃಷ್ಣಾ ನದಿ ದೋಣಿಯಲ್ಲಿ ದಾಟಿದರೆ ದಂಡೆಯ ಮೇಲೆ ಒಂದು ಪುಟ್ಟ ಊರು. ಕುಗ್ರಾಮ ಎನ್ನುವುದಕ್ಕೆ ಉದಾಹರಣೆ. ಬಡತನವೆನ್ನುವುದು ಅಲ್ಲಿ ಮರಳಿನ ಹಾಗೆ ಹಬ್ಬಿಕೊಂಡಿತ್ತು. ಅಲ್ಲಿಂದ ಒಂದು ಮೈಲಿ ನಡೆದರೆ ಒಂದು ಐವತ್ತು ಎಕರೆ ಜಾಗವನ್ನು ಖರೀದಿಸಿ ಅಲ್ಲೊಂದು ಪುಟ್ಟ ಗುರುಕುಲ ಕಟ್ಟಿದ್ದರು. ಹಳೆಯ ಕಾಲದ ಕಾನ್ಸೆಪ್ಟ್. ಗುರುವಿನ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಶಿಷ್ಯರ ವಾಸ. ಹೊಸಕಾಲದ ಗುರುಗಳು ಆಗಿದ್ದರಿಂದ  ಊಟಕ್ಕೆ ಮಾತ್ರ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳಿಗೆ ಬೇರೆಯ ವ್ಯವಸ್ಥೆ.  ಅದಷ್ಟು ಸ್ವಾವಲಂಬಿಯಾ