ಸೇಡು ತೀರಿಸಿಕೊಂಡ ಎಕ್ಷಾಮ್

ಏನೇ ಮಾಡಿದರೂ ಈ ಲೇಟ್ ಆಗೋದು ಮಾತ್ರ ತಪ್ಪೊಲ್ಲ ಅಂತ ಗೊಣಗಾಡುತ್ತಲೇ ರೆಡಿ ಆಗಿ ಒಂದೇ ಉಸಿರಿಗೆ ಎಕ್ಷಾಮ್ ಹಾಲಿಗೆ ಓಡಿಹೋಗಿ ಗಡಿಬಿಡಿಯಲ್ಲಿ ಸೀಟ್ ಹುಡುಕಿ ಕೂತಾಗ ಏನೋ ಸಾಧಿಸಿದ ನೆಮ್ಮದಿಯೆನಿಸಿತ್ತು. ಉಫ್ ಎಂದು ಉಸಿರು ಬಿಟ್ಟು ನಿರಾಳವಾಗುವಾಗಲೇ ಕ್ವೆಶ್ಚನ್ ಪೇಪರ್ ಹಂಚಲು ಶುರುವಾಗಿತ್ತು. ಒಂದು ರೀತಿಯ ನಿರ್ಲಕ್ಷದಲ್ಲೇ ಪೇಪರ್ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ನೋಡಿದವಳಿಗೆ ಜೋರು ನಗು....
ಹಂಚುತ್ತಿದ್ದ ಸರ್ ಅನ್ನು ಕರೆದು ಇದೆನ್ಸಾರ್ ಕನ್ಫ್ಯೂಷನ್ ಮಾಡ್ಕೊಂಡ್ರಾ, ಸೈನ್ಸ್ ಎಕ್ಷಾಮ್ ನಾಳೆ ನೀವು ಇವತ್ತೇ ಕೊಡ್ತಾ ಇದಿರಲ್ಲ ಅಂದೇ. ಒಮ್ಮೆ ಮೇಲಿನಿಂದ ಕೆಳಗಿನವರೆಗೆ ಗುರುಗುಡುತ್ತಾ ನೋಡಿದ ಅವರು ಒಂದ್ಸಲ ಟೈಮ್ ಟೇಬಲ್ ಚೆಕ್ ಮಾಡ್ಕೋ ಕನ್ಫ್ಯೂಷನ್ ಆಗಿದ್ದು ಯಾರು ಅಂತ ಗೊತ್ತಾಗುತ್ತೆ ಅಂತ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಕೆಂಗಣ್ಣು ಬಿಟ್ಟು ಮುಂದೆ ಹೋದರು. ಮಾಥ್ಸ್ ಅಂತ ಅಂದ್ಕೊಂಡ್ ಬಂದಿದ್ದ ನನ್ನ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಇಂಗುತಿಂದ ಮಂಗನಂತಾಗಿತ್ತು.
ಮತ್ತದೇ ಕೇರ್ಲೆಸ್ ಭಾವದಲ್ಲಿ ಏನೋ ಒಂದು ಬರೆದರಾಯ್ತು ಅಂತ ನೋಡಿದ್ರೆ ಯಾವತ್ತೂ ಕೇಳದ, ಕಾಣದ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳು ಮುದ್ದಾಗಿ ಸಾಲಾಗಿ ಕೂತಿದ್ದವು. ಓ ದೇವ್ರೇ ಇದೆಂತ ಸಂಕಷ್ಟ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ತಂದಿಟ್ಟೆ ಕೊನೆಪಕ್ಷ ಒಂದು ಪ್ರಶ್ನೆಗಾದರೂ ಉತ್ತರ ಗೊತ್ತಿರುವುದು ಬೇಡವಾ.. ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಇಂದಿನವರೆಗೆ ಕೈಯಲ್ಲೂ ಮುಟ್ಟದ ಕೋಳಿಮೊಟ್ಟೆ ಪಡೆದುಕೊಳ್ಳುವ ಹಾಗೆ ಮಾಡಿದೆಯಲ್ಲ ಎಂದು ಅವನನ್ನು ಬೈದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ ಗಾಬರಿ, ಆತಂಕದಲ್ಲಿ ದಡಕ್ಕನೆ ಮೇಲಕ್ಕೆದ್ದೆ.
ನಾನೆದ್ದ ರಭಸಕ್ಕೆ ಹಾಯಾಗಿ ಹೊಟ್ಟೆಯ ಮೇಲೆ ಮಲಗಿ ನಿದ್ದೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದ ಅಹಿ ಉರಳಿ ದಡಕ್ಕನೆ ಹಾಸಿಗೆಯ ಮೇಲೆ ಬಿದ್ದಳು. ಬಿದ್ದ ಏಟಿಗೆ ಎಚ್ಚರವಾದ ಅವಳು ಅರ್ಥ್ಕ್ವೇಕ್ ಆಯ್ತಾ ಅಂತ ಕಣ್ಣುಜ್ಜಿಕೊಂಡು ಗಾಬರಿಯಿಂದ ಕುಳಿತಿದ್ದ ನನ್ನ ನೋಡಿ ಏನಾಯ್ತಮ್ಮ ಅಂತು. ಅಷ್ಟೊತ್ತಿಗೆ ಇಹಲೋಕಕ್ಕೆ ಬಂದು ಸುಧಾರಿಸಿಕೊಂಡ ನಾನು ಏನೂ ಇಲ್ಲ ಕಣೆ ಕಂದ ಕನಸುಬಿದ್ದಿತ್ತು, ಎಕ್ಷಾಮ್ ಗೆ ಓದದೆ ಹೋದಹಾಗೆ ಅಂತ ಹೇಳಿ ನಗಲು ಶುರುಮಾಡಿದೆ. ಇದಕ್ಕೂ ಎರಡು ದಿನ ಮುಂಚೆ ನಡು ರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ಎಚ್ಚರವಾದಾಗ ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ಭಾರ್ಥಕ್ಕ ನ ಮೆಟ್ಟಿಲುಗಳ ಸ್ಟೇಟಸ್ ನೆನಪಾಗಿ ತಡೆಯಲಾಗದೆ ಜೋರಾಗಿ ನಕ್ಕು ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ನಿದ್ರಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಅವಳಿಗೆ ಎಚ್ಚರವಾಗಿ ಬೈಸಿಕೊಂಡಿದ್ದೆ.
ನಿದ್ದೆ ಹಾಳಾದ ಸಿಟ್ಟಿನಲ್ಲಿದ್ದ ಅವಳಿಗೆ ನನ್ನ ನಗುವಿನಿಂದ ಇನ್ನಷ್ಟು ಕಿರಿಕಿರಿಯಾಗಿ ಅಮ್ಮಾ ಈ ಫೇಸ್ಬುಕ್ಗೆ ಸೇರ್ಕೊಂಡ್ ಪೂರಾ ಹಾಳಾಗಿ ಹೋಗಿದ್ದಿ, ಹೊತ್ತಿಲ್ಲ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ ಒಳ್ಳೆ ಮೆಂಟಲ್ ತರಹ ಆಡ್ತಿಯಾ, ಈಗ ಸುಮ್ನೆ ಬಿದ್ಕೋ ನನ್ನ ನಿದ್ದೆ ಕೆಡಿಸಬೇಡ, ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಎದ್ದವಳೇ ಅಪ್ಪಂಗೆ ಮೊದ್ಲು ವೈಫೈ ಕಟ್ ಮಾಡ್ಸು ಅಂತೀನಿ. ನಿನಗೇನು ಹೇಳು ನಾನು ಸ್ಕೂಲ್ಗೆ ಹೋಗ್ಬೇಕು ಅಂತ ಬೈದು ಯಥಾಪ್ರಕಾರ ಹೊಟ್ಟೆಯಮೇಲೆ ಹತ್ತಿ ತನ್ನ ಕೈಯಿಂದ ನನ್ನ ಬಾಯಿ ಮುಚ್ಚಿ ಮಲಗಿದ್ಲು.
ಆಗ ನಿರ್ಲಕ್ಷ್ಯ ಮಾಡಿದ್ದನ್ನೇ ಇಷ್ಟು ಸೀರಿಯಸ್ ಆಗಿ ತಗೊಂಡ್ ನನ್ನ ಮೇಲೆ ಸೇಡು ತೀರಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಇಷ್ಟುದಿನ ಕಾದು ಈಗ ಯಶಸ್ವಿಯಾದ ಆ ಎಕ್ಷಾಮ್ ಅನ್ನು ಬೈಯುತ್ತಾ ನಾನೂ ಮಲಗಿದೆ.

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

ಮಾತಂಗ ಪರ್ವತ

ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಬೇಗ ಬನ್ನಿ ಮೇಡಂ ಮಾತಂಗ ಪರ್ವತ ಹತ್ತೋಣ. ಬಿಸಿಲು ಏರಿದರೆ ಆಮೇಲೆ ಸುಸ್ತಾಗುತ್ತೆ ಎಂದ ಗೈಡ್ ಮಾತು ಕೇಳಿ ದೃಷ್ಟಿ ಅತ್ತ ಹರಿಸಿದರೆ ಅದು ಬೆಟ್ಟವೋ ಇಲ್ಲಾ ಕಲ್ಲಿನ ಮೇಲೆ ಕಲ್ಲು ಪೇರಿಸಿಟ್ಟ ಆಕೃತಿಯೋ ಅನ್ನಿಸಿತ್ತು. ಕಡಿದಾದ ದೊಡ್ಡ ದೊಡ್ಡ ಬಂಡೆಗಳನ್ನು ಹತ್ತಬಹುದಾ ಅಂತ ಕೊಂಚ ಅನುಮಾನದಲ್ಲೇ ಪ್ರಶ್ನಿಸಿದ್ದೆ. ಅದಕ್ಕೆ ಎರಡು ದಾರಿ ಇದೆ ಒಂದು ಕಡಿದಾದ ಬೆಟ್ಟ ಹತ್ತಿಕೊಂಡು ಹೋಗುವುದು ಸ್ವಲ್ಪ ಬೇಗ ಹೋಗಬಹುದು ಆದ್ರೆ ಕಷ್ಟ, ಇನ್ನೊಂದು ಮೆಟ್ಟಿಲುಗಳಿರುವ ದಾರಿ ಅದೂ ಸಹ ಸುಲಭದ್ದೇನಲ್ಲ, ನೀವು ಯಾವುದು ಹೇಳ್ತಿರೋ ಅದರಲ್ಲಿ ಹೋಗೋಣ ಎಂದು ನಮ್ಮ ಮುಖವನ್ನೇ ದಿಟ್ಟಿಸಿ ಉತ್ತರಕ್ಕಾಗಿ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದರು. ಏರುವುದು ಯಾವತ್ತು ಸುಲಭವಿತ್ತು ಹೇಳಿ ಅನ್ನೋ ಮಾತು  ಗಂಟಲಲ್ಲೇ ಉಳಿಯಿತು. ಹತ್ತೋದು ಪ್ರಯಾಸವಾದರೂ ಹಾಗೂ ಹೀಗೂ ಹತ್ತಬಹ್ದು ಆದರೆ ಇಳಿಯೋದೇ ಕಷ್ಟ ಅಮ್ಮಾ ಹಾಗಾಗಿ ಮೆಟ್ಟಿಲಿಂದ ಇಳಿಯೋದು ಬೇಡಾ, ಸುಲಭವಾಗಿ ಕಾಲು ಜಾರುತ್ತೆ, ಬೀಳೋ ಚಾನ್ಸ್ ಜಾಸ್ತಿ ಅಂದ್ಲು ಮಗಳು. ಬೆಟ್ಟ ಹತ್ತುವುದು, ಬದುಕು ಸಾಗುವುದು ಎರಡಕ್ಕೂ ವ್ಯತ್ಯಾಸ ಬಹಳ ಏನಿಲ್ಲ,  ಹತ್ತುವುದು ಪ್ರಯಾಸ ಆದರೆ ಒಂದು ಕ್ಷಣ ಮೈ ಮರೆತರೂ, ಅಹಂನ ಪೊರೆ ಕವಿದರೂ ಕಣ್ಣು ಮಂಜಾಗಿ ಕಾಲು ಜಾರುತ್ತದೆ. ಪ್ರಪಾತ ತಲುಪುವುದು ಒಂದು ಗಳಿಗೆಯ ಕೆಲಸ ಅಷ್ಟೇ. ಭೇಷ್ ಮಗಳೇ ಇಷ್ಟು ತಿಳುವಳಿಕೆ ಸಾಕು ಹೆಜ್ಜೆ ಜಾರದಿರಲು ಅಂತ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲೇ ಅಂದುಕೊಂಡು ಮುಂದಕ್ಕೆ ಹೋದೆ. ಮಾತಂಗ ಮುನಿ
Read more

ರಂಜದ ಹೂ

ಯಥಾಪ್ರಕಾರ ಕುಣಿಯುತ್ತಾ ಹೋಗುವಾಗ ಓಡುವ ಕಾಲಿಗೆ ಪಕ್ಕನೆ ಬ್ರೇಕ್ ಹಾಕಿ ಕಣ್ಣು ಮೂಗು ಎರಡೂ ಅರಳುವುದು ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದ ರಂಜದ ಹೂ ನೋಡಿದಾಗ. ಒಹ್ ಹೂ ಬಿಳೋಕೆ ಶುರುವಾಯ್ತು ಅನ್ನುವ ಸಂಭ್ರಮ ಉಕ್ಕಿ ಅದು ದನಿಯಲ್ಲಿ ವ್ಯಕ್ತವಾಗಿ ಬಿದ್ದ ಹೂ ಅನ್ನು ಮೃದುವಾಗಿ ಎತ್ತಿ ಆಘ್ರಾಣಿಸಿದರೆ ಆಹಾ ಅದೂ ಒಂದು ಧ್ಯಾನವೇ. ಅದೇ ಉತ್ಸಾಹದಲ್ಲಿ ಮನೆಗೆ ಬಂದು ಇನ್ನೇನು ಹೇಳಬೇಕು ಅನ್ನುವಾಗಲೇ ನಾಳೆಯಿಂದ ರಂಜದ ಹೂ ಜಾಸ್ತಿ ಹೆರಕಿಕೊಂಡು ಬಾ ಸಹಸ್ರ ಪದ್ಮ ಪೂಜೆ ಮಾಡ್ತೀನಿ ಅನ್ನೋ ಅಜ್ಜಿಯ ದನಿ ಕೇಳುತಿತ್ತು. ನಾನೇ ತರ್ತೀನಿ ಅನ್ನುವ ಸಂಭ್ರಮ ಇನ್ಯಾರೋ ತಾ ಅಂದಾಗ ಸಿಟ್ಟಾಗಿ ಬದಲಾಗುವುದು ಹೇಗೆ ಎನ್ನುವುದು ಮಾತ್ರ ಅರ್ಥವಾಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಜಾಸ್ತಿ ತಲೆಕೆಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ವಯಸ್ಸೂ ಅದಾಗಿರದ ಕಾರಣ ಆ ಮುನಿಸಿಗೆ ಆಯಸ್ಸೂ ಅಲ್ಪವೇ ಆಗಿರುತಿತ್ತು. ರಾತ್ರಿ ಮಲಗುವಾಗಲೇ ಲೆಕ್ಕಾಚಾರ ಶುರು. ಆಚೆಮನೆಯ ಹತ್ತಿರ ಮರ ಸಣ್ಣದು, ಜಾಸ್ತಿ ಹೂ ಸಿಕ್ಕೊಲ್ಲ, ಅದರಲ್ಲೂ ಜಯತ್ತೆ ಬೆಳಿಗ್ಗೆಯೇ ಎದ್ದು ಗಣಪತಿಗೆ ಬೇಕು ಅಂತ ಆರಿಸಿರ್ತಾರೆ. ಇನ್ನು ಗೊಬ್ಬರದ ಗುಂಡಿಯ ಪಕ್ಕದ ಮರದ್ದು ಲೆಕ್ಕವಿಟ್ಟಂತೆ ಸ್ವಲ್ಪವೇ ಹೂ. ಇವಳ ಪೂಜೆಗೆ ಬೇಕಾದಷ್ಟು ಹೂ ಸಿಗೋದು, ಬೇಗ ಆರಿಸಲು ಆಗೋದು ಗೌಡರ ಮನೆಯ ಹಾಡ್ಯದ ಮರದ ಬುಡದಲ್ಲೇ ಎಂದು ನಿರ್ಧರಿಸುವ ವೇಳೆಗೆ ನಿದ್ರೆ ಬಂದಾಗಿರುತಿತ್ತು. ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಬೇಗ ಎದ್ದು ಕೈಯಲ್ಲೊಂದು ಬುಟ್ಟಿ ಹಿಡಿದು ಹೊರಟರೆ ಅಶ್ವಮೇಧಯಾಗಕ್ಕೆ ಹೊರಟಂತೆ. ಸದ್ಯಕ್ಕೆ
Read more

ಬರಿದೆ ಆಡುವ ಮಾತಿಗರ್ಥವಿಲ್ಲ...

ಮೊನ್ನೆ ಸ್ನೇಹಿತೆಯೊಬ್ಬರು ಶೇರ್ ಮಾಡಿದ ತೋಳ್ಪಾಡಿಯವರ ಭಾಷಣದ ತುಣುಕೊಂದು ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದೆ. ಮಾತಿನ ಕುರಿತಾದ ಮಾತದು. ನುಡಿದರೆ ಮುತ್ತಿನ ಹಾರದಂತಿರಬೇಕು ಅನ್ನುವ ಬಸವಣ್ಣನವರ ವಚನವನ್ನು ಅವರು ಬಿಡಿಸಿಟ್ಟ ಪರಿಗೆ ದಂಗಾದೆ. ಮಾತು ಮುಗಿದರೂ ನನ್ನೊಳಿಗಿನ ಮೌನ ಮಾತಾಡುತಿತ್ತು. ಒಮ್ಮೆ ನಾವು ಮಾತಾಡುವುದನ್ನ ಗಮನಿಸುತ್ತಾ ಹೋದರೆ ನಾವೇನು ಅನ್ನುವುದು ಅರ್ಥವಾಗುತ್ತಾ ಹೋಗುತ್ತೇವಾ ಅನ್ನೋದನ್ನ ಆಲೋಚಿಸುತ್ತಲೇ ಇದ್ದೆ. ಮಾತಿಗೊಂದು ಮಾತು, ಮೆಚ್ಚಿಸಲು ಮಾತು, ಕೆರಳಿಸಲು ಮಾತು, ಮನಸ್ಸಿನ ಮಾತು, ಬುದ್ಧಿಯಮಾತು, ರಂಜಿಸಲು ಮಾತು ಹೀಗೆ ಮಾತಿಗೆ ಅದೆಷ್ಟು ಭಾವಗಳು, ಅದೆಷ್ಟು ದಾರಿಗಳು. ಮಾತಾಡಲು ಬರುತ್ತೆ ಅನ್ನೋ ಸಂಭ್ರಮದಲ್ಲಿ ಏನು ಮಾತಾಡ್ತೀವಿ, ಹೇಗೆ ಮಾತಾಡ್ತೀವಿ ಅಸಲಿಗೆ ಅಲ್ಲಿ ಮಾತಾಡುವ ಅವಶ್ಯಕತೆಯಿತ್ತಾ ಅದು ನಮ್ಮ ನಿಜವಾದ ಮಾತಾ ಉಹೂ ಯಾವುದನ್ನೂ ಆಲೋಚಿಸದೆ ಗಮನಿಸದೆ ಕೇವಲ ಮಾತಾಡುತ್ತೇವೆ ಹಲವು ಸಲ. ಈ ಬಾರಿ ಊರಿಗೆ ಹೋದಾಗ ಅಹಿ ಮತ್ತು ಅನೀಶನ ನಡುವೆ ಏನೋ ಮಾತುಕತೆ ನಡೆಯುತ್ತಿತ್ತು. ಯಾವುದೋ ಒಂದು ಹಂತದಲ್ಲಿ ನಡೆದ ಮಾತುಕತೆಯನ್ನು ತಂದು ಅವಳ ಮಾವನಿಗೆ ಹೇಳುವ ಆತುರದಲ್ಲಿ ಓಡಿ ಬಂದು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದವಳು ಪಕ್ಕಕ್ಕೆ ತಿರುಗಿದಾಗ ಅನೀಶನ ಮುಖದಲ್ಲಿ ಕಂಡ ಬದಲಾವಣೆ ಎಲ್ಲೋ ತಪ್ಪಿತಸ್ಥ ಮನೋಭಾವ ಹುಟ್ಟಿಹಾಕಿದರೂ ಅದನ್ನು ಮುಚ್ಚಿಕೊಳ್ಳುವ ಪ್ರಯತ್ನವೋ ಇಲ್ಲಾ ಸಮರ್ಥಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಯತ್ನವೋ ಮಾಡುತ್ತಾ ನಾನು ನಿಜಾನೆ ಹೇಳಿದ್ದು ಕಣೋ ಅಂದ್ಲು.
Read more