ಮೌನವಾಗಿದ್ದೇನೆ ಎಂದರೆ ಹೆದರಿದ್ದೇನೆ ಅಂದಲ್ಲ.. ನಿನಗೆ ಉತ್ತರಿಸುವ ಅಗತ್ಯವಿಲ್ಲ ಎಂದೂ ಆಗಬಹುದು. ಮಾತಲ್ಲೂ ನೂರಾರು ಅರ್ಥ ಹುಡುಕುವ ನೀನು ನನ್ನ ಮೌನವನ್ನು ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಪಡುವ ಪರಿದಾಟ ನೋಡಬೇಕು. ನಂಗೊತ್ತು, ನೀನು ಸುಮ್ಮನಿರಲಾರೆ. ಆಕ್ಷಣಕ್ಕೆ ನಿನಗೊಂದು ಅರ್ಥಬೇಕು ಅದಕ್ಕೆ ಉತ್ತರಿಸಬೇಕು, ನನ್ನ ರೊಚ್ಚಿಗೆಬ್ಬಿಸಬೇಕು ಅನ್ನುವ ನಿನ್ನ ಆಸೆ ಅರ್ಥವಾಗದ್ದೇನಲ್ಲ.
ಮೌನವಾಗಿದ್ದೇನೆ ಅಂದ್ರೆ ಉತ್ತರವಿಲ್ಲ ಎಂದಲ್ಲ... ನಿನ್ನ ಬಗೆಗಿನ ದಿವ್ಯ ನಿರ್ಲಕ್ಷ್ಯವೂ ಆಗಿರಬಹುದು. ಮಾತನ್ನು ನಿರೀಕ್ಷಿಸಿ ನನ್ನ ಹಣಿಯಲು ಯತ್ನಿಸುತ್ತಿರುವ ನಿನ್ನ ಪ್ರಯತ್ನಕ್ಕೆ ಬೆಲೆಯೇ ಕೊಡದ ನನ್ನ ಮೌನ ನಿನ್ನ ಅದ್ಯಾವ ಪರಿ ಕಾಡಬಹುದು ಅನ್ನುವುದು ನೋಡಬೇಕು.
ಮೌನವಾಗಿದ್ದೇನೆ ಅಂದ್ರೆ ತಪ್ಪು ನನ್ನದೆಂದು ಕೊಂಡಿದ್ದೇನೆ ಎಂದಲ್ಲ . ಯಾರಿಗೋ ಸಮರ್ಥನೆ ಕೊಡಬೇಕು ಅನ್ನುವ ಅನಿವಾರ್ಯತೆ ಇಲ್ಲದಿರಬಹುದು. ನನ್ನ ಉತ್ತರಕ್ಕೆ ಏನು ಪ್ರತ್ಯುತ್ತರ ಕೊಡಬಹುದು ಎಂಬ ನಿನ್ನ ಲೆಕ್ಕಾಚಾರ ನಿರಂತರ ಜಾರಿಯಲ್ಲಿರಲಿ ಅನ್ನೋ ಬಯಕೆಯೂ ಇರಬಹುದು.
ಮೌನವಾಗಿದ್ದೇನೆ ಎಂದರೆ ಅಸಹಾಯಕಳಾಗಿದ್ದೇನೆ ಎಂದಲ್ಲ. ಗುಬ್ಬಿಯ ಮೇಲೆ ಬ್ರಹ್ಮಾಸ್ತ್ರವೇಕೆ ಎಂಬ ಸಾಮಾನ್ಯ ಜ್ಞಾನವೂ ಆಗಿರಬಹುದು. ಯಾವುದನ್ನು ಎಲ್ಲಿ ಹೇಗೆ ಉಪಯೋಗಿಸಬೇಕು ಅನ್ನುವ ಅರಿವಿದ್ದವ ಮಾತ್ರ ಬುಧ್ಹಿವಂತ ಅನ್ನೋದು ನಿಂಗೆ ಗೊತ್ತಾಗೋದಾದರೂ ಹೇಗೆ ಬಿಡು.
ಮೌನವಾಗಿದ್ದೇನೆ ಎಂದರೆ ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುವ ಭಯವಿದೆ ಎಂದಲ್ಲ. ದಕ್ಕಿದ ಪ್ರತಿಯೊಂದೂ ಒಂದು ದಿನ ಕಳೆದು ಹೋಗಲೇ ಬೇಕು ಅನ್ನೋದರ ಅರಿವಿನಿಂದ ವಿದಾಯ ಹೇಳಿದ್ದೇನೆ ಅನ್ನುವುದೂ ಆಗಿರಬಹುದು. ಬದುಕು ಸದಾ ಪಡೆಯುತ್ತಾ, ನೀಡುತ್ತ ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಆಕಸ್ಮಿಕವಾಗಿ ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ, ಹಲವೊಮ್ಮೆ ನೂಕಿ ತಳ್ಳುತ್ತಾ ಹರಿಯುವ ನದಿಯಂತೆ.
ಎಲ್ಲಕ್ಕಿಂತ ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ನನ್ನ ಮಾತನ್ನೇ ಅರ್ಥೈಸಿಕೊಳ್ಳದ ನೀನು ಮೌನಕ್ಕೆ ವ್ಯಾಖ್ಯಾನ ಕೊಡಲು ಸೋಲುತ್ತಿ ಅನ್ನುವುದರ ಅರಿವಿದ್ದೂ ಸುಮ್ಮನಿರುತ್ತೇನೆ. ಯಾಕೆಂದರೆ ಬದುಕಿಗೆ ಏನು ಬೇಕು, ಯಾರು ಬೇಕು ಅನ್ನುವುದು ಕೇವಲ ನನಗಷ್ಟೇ ಗೊತ್ತಿರುವುದರಿನ ಮತ್ತದು ನನ್ನ ಬದುಕಾದ್ದರಿಂದ .

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

ಮಾತಂಗ ಪರ್ವತ

ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಬೇಗ ಬನ್ನಿ ಮೇಡಂ ಮಾತಂಗ ಪರ್ವತ ಹತ್ತೋಣ. ಬಿಸಿಲು ಏರಿದರೆ ಆಮೇಲೆ ಸುಸ್ತಾಗುತ್ತೆ ಎಂದ ಗೈಡ್ ಮಾತು ಕೇಳಿ ದೃಷ್ಟಿ ಅತ್ತ ಹರಿಸಿದರೆ ಅದು ಬೆಟ್ಟವೋ ಇಲ್ಲಾ ಕಲ್ಲಿನ ಮೇಲೆ ಕಲ್ಲು ಪೇರಿಸಿಟ್ಟ ಆಕೃತಿಯೋ ಅನ್ನಿಸಿತ್ತು. ಕಡಿದಾದ ದೊಡ್ಡ ದೊಡ್ಡ ಬಂಡೆಗಳನ್ನು ಹತ್ತಬಹುದಾ ಅಂತ ಕೊಂಚ ಅನುಮಾನದಲ್ಲೇ ಪ್ರಶ್ನಿಸಿದ್ದೆ. ಅದಕ್ಕೆ ಎರಡು ದಾರಿ ಇದೆ ಒಂದು ಕಡಿದಾದ ಬೆಟ್ಟ ಹತ್ತಿಕೊಂಡು ಹೋಗುವುದು ಸ್ವಲ್ಪ ಬೇಗ ಹೋಗಬಹುದು ಆದ್ರೆ ಕಷ್ಟ, ಇನ್ನೊಂದು ಮೆಟ್ಟಿಲುಗಳಿರುವ ದಾರಿ ಅದೂ ಸಹ ಸುಲಭದ್ದೇನಲ್ಲ, ನೀವು ಯಾವುದು ಹೇಳ್ತಿರೋ ಅದರಲ್ಲಿ ಹೋಗೋಣ ಎಂದು ನಮ್ಮ ಮುಖವನ್ನೇ ದಿಟ್ಟಿಸಿ ಉತ್ತರಕ್ಕಾಗಿ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದರು. ಏರುವುದು ಯಾವತ್ತು ಸುಲಭವಿತ್ತು ಹೇಳಿ ಅನ್ನೋ ಮಾತು  ಗಂಟಲಲ್ಲೇ ಉಳಿಯಿತು. ಹತ್ತೋದು ಪ್ರಯಾಸವಾದರೂ ಹಾಗೂ ಹೀಗೂ ಹತ್ತಬಹ್ದು ಆದರೆ ಇಳಿಯೋದೇ ಕಷ್ಟ ಅಮ್ಮಾ ಹಾಗಾಗಿ ಮೆಟ್ಟಿಲಿಂದ ಇಳಿಯೋದು ಬೇಡಾ, ಸುಲಭವಾಗಿ ಕಾಲು ಜಾರುತ್ತೆ, ಬೀಳೋ ಚಾನ್ಸ್ ಜಾಸ್ತಿ ಅಂದ್ಲು ಮಗಳು. ಬೆಟ್ಟ ಹತ್ತುವುದು, ಬದುಕು ಸಾಗುವುದು ಎರಡಕ್ಕೂ ವ್ಯತ್ಯಾಸ ಬಹಳ ಏನಿಲ್ಲ,  ಹತ್ತುವುದು ಪ್ರಯಾಸ ಆದರೆ ಒಂದು ಕ್ಷಣ ಮೈ ಮರೆತರೂ, ಅಹಂನ ಪೊರೆ ಕವಿದರೂ ಕಣ್ಣು ಮಂಜಾಗಿ ಕಾಲು ಜಾರುತ್ತದೆ. ಪ್ರಪಾತ ತಲುಪುವುದು ಒಂದು ಗಳಿಗೆಯ ಕೆಲಸ ಅಷ್ಟೇ. ಭೇಷ್ ಮಗಳೇ ಇಷ್ಟು ತಿಳುವಳಿಕೆ ಸಾಕು ಹೆಜ್ಜೆ ಜಾರದಿರಲು ಅಂತ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲೇ ಅಂದುಕೊಂಡು ಮುಂದಕ್ಕೆ ಹೋದೆ. ಮಾತಂಗ ಮುನಿ
Read more

ರಂಜದ ಹೂ

ಯಥಾಪ್ರಕಾರ ಕುಣಿಯುತ್ತಾ ಹೋಗುವಾಗ ಓಡುವ ಕಾಲಿಗೆ ಪಕ್ಕನೆ ಬ್ರೇಕ್ ಹಾಕಿ ಕಣ್ಣು ಮೂಗು ಎರಡೂ ಅರಳುವುದು ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದ ರಂಜದ ಹೂ ನೋಡಿದಾಗ. ಒಹ್ ಹೂ ಬಿಳೋಕೆ ಶುರುವಾಯ್ತು ಅನ್ನುವ ಸಂಭ್ರಮ ಉಕ್ಕಿ ಅದು ದನಿಯಲ್ಲಿ ವ್ಯಕ್ತವಾಗಿ ಬಿದ್ದ ಹೂ ಅನ್ನು ಮೃದುವಾಗಿ ಎತ್ತಿ ಆಘ್ರಾಣಿಸಿದರೆ ಆಹಾ ಅದೂ ಒಂದು ಧ್ಯಾನವೇ. ಅದೇ ಉತ್ಸಾಹದಲ್ಲಿ ಮನೆಗೆ ಬಂದು ಇನ್ನೇನು ಹೇಳಬೇಕು ಅನ್ನುವಾಗಲೇ ನಾಳೆಯಿಂದ ರಂಜದ ಹೂ ಜಾಸ್ತಿ ಹೆರಕಿಕೊಂಡು ಬಾ ಸಹಸ್ರ ಪದ್ಮ ಪೂಜೆ ಮಾಡ್ತೀನಿ ಅನ್ನೋ ಅಜ್ಜಿಯ ದನಿ ಕೇಳುತಿತ್ತು. ನಾನೇ ತರ್ತೀನಿ ಅನ್ನುವ ಸಂಭ್ರಮ ಇನ್ಯಾರೋ ತಾ ಅಂದಾಗ ಸಿಟ್ಟಾಗಿ ಬದಲಾಗುವುದು ಹೇಗೆ ಎನ್ನುವುದು ಮಾತ್ರ ಅರ್ಥವಾಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಜಾಸ್ತಿ ತಲೆಕೆಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ವಯಸ್ಸೂ ಅದಾಗಿರದ ಕಾರಣ ಆ ಮುನಿಸಿಗೆ ಆಯಸ್ಸೂ ಅಲ್ಪವೇ ಆಗಿರುತಿತ್ತು. ರಾತ್ರಿ ಮಲಗುವಾಗಲೇ ಲೆಕ್ಕಾಚಾರ ಶುರು. ಆಚೆಮನೆಯ ಹತ್ತಿರ ಮರ ಸಣ್ಣದು, ಜಾಸ್ತಿ ಹೂ ಸಿಕ್ಕೊಲ್ಲ, ಅದರಲ್ಲೂ ಜಯತ್ತೆ ಬೆಳಿಗ್ಗೆಯೇ ಎದ್ದು ಗಣಪತಿಗೆ ಬೇಕು ಅಂತ ಆರಿಸಿರ್ತಾರೆ. ಇನ್ನು ಗೊಬ್ಬರದ ಗುಂಡಿಯ ಪಕ್ಕದ ಮರದ್ದು ಲೆಕ್ಕವಿಟ್ಟಂತೆ ಸ್ವಲ್ಪವೇ ಹೂ. ಇವಳ ಪೂಜೆಗೆ ಬೇಕಾದಷ್ಟು ಹೂ ಸಿಗೋದು, ಬೇಗ ಆರಿಸಲು ಆಗೋದು ಗೌಡರ ಮನೆಯ ಹಾಡ್ಯದ ಮರದ ಬುಡದಲ್ಲೇ ಎಂದು ನಿರ್ಧರಿಸುವ ವೇಳೆಗೆ ನಿದ್ರೆ ಬಂದಾಗಿರುತಿತ್ತು. ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಬೇಗ ಎದ್ದು ಕೈಯಲ್ಲೊಂದು ಬುಟ್ಟಿ ಹಿಡಿದು ಹೊರಟರೆ ಅಶ್ವಮೇಧಯಾಗಕ್ಕೆ ಹೊರಟಂತೆ. ಸದ್ಯಕ್ಕೆ
Read more

ಬರಿದೆ ಆಡುವ ಮಾತಿಗರ್ಥವಿಲ್ಲ...

ಮೊನ್ನೆ ಸ್ನೇಹಿತೆಯೊಬ್ಬರು ಶೇರ್ ಮಾಡಿದ ತೋಳ್ಪಾಡಿಯವರ ಭಾಷಣದ ತುಣುಕೊಂದು ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದೆ. ಮಾತಿನ ಕುರಿತಾದ ಮಾತದು. ನುಡಿದರೆ ಮುತ್ತಿನ ಹಾರದಂತಿರಬೇಕು ಅನ್ನುವ ಬಸವಣ್ಣನವರ ವಚನವನ್ನು ಅವರು ಬಿಡಿಸಿಟ್ಟ ಪರಿಗೆ ದಂಗಾದೆ. ಮಾತು ಮುಗಿದರೂ ನನ್ನೊಳಿಗಿನ ಮೌನ ಮಾತಾಡುತಿತ್ತು. ಒಮ್ಮೆ ನಾವು ಮಾತಾಡುವುದನ್ನ ಗಮನಿಸುತ್ತಾ ಹೋದರೆ ನಾವೇನು ಅನ್ನುವುದು ಅರ್ಥವಾಗುತ್ತಾ ಹೋಗುತ್ತೇವಾ ಅನ್ನೋದನ್ನ ಆಲೋಚಿಸುತ್ತಲೇ ಇದ್ದೆ. ಮಾತಿಗೊಂದು ಮಾತು, ಮೆಚ್ಚಿಸಲು ಮಾತು, ಕೆರಳಿಸಲು ಮಾತು, ಮನಸ್ಸಿನ ಮಾತು, ಬುದ್ಧಿಯಮಾತು, ರಂಜಿಸಲು ಮಾತು ಹೀಗೆ ಮಾತಿಗೆ ಅದೆಷ್ಟು ಭಾವಗಳು, ಅದೆಷ್ಟು ದಾರಿಗಳು. ಮಾತಾಡಲು ಬರುತ್ತೆ ಅನ್ನೋ ಸಂಭ್ರಮದಲ್ಲಿ ಏನು ಮಾತಾಡ್ತೀವಿ, ಹೇಗೆ ಮಾತಾಡ್ತೀವಿ ಅಸಲಿಗೆ ಅಲ್ಲಿ ಮಾತಾಡುವ ಅವಶ್ಯಕತೆಯಿತ್ತಾ ಅದು ನಮ್ಮ ನಿಜವಾದ ಮಾತಾ ಉಹೂ ಯಾವುದನ್ನೂ ಆಲೋಚಿಸದೆ ಗಮನಿಸದೆ ಕೇವಲ ಮಾತಾಡುತ್ತೇವೆ ಹಲವು ಸಲ. ಈ ಬಾರಿ ಊರಿಗೆ ಹೋದಾಗ ಅಹಿ ಮತ್ತು ಅನೀಶನ ನಡುವೆ ಏನೋ ಮಾತುಕತೆ ನಡೆಯುತ್ತಿತ್ತು. ಯಾವುದೋ ಒಂದು ಹಂತದಲ್ಲಿ ನಡೆದ ಮಾತುಕತೆಯನ್ನು ತಂದು ಅವಳ ಮಾವನಿಗೆ ಹೇಳುವ ಆತುರದಲ್ಲಿ ಓಡಿ ಬಂದು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದವಳು ಪಕ್ಕಕ್ಕೆ ತಿರುಗಿದಾಗ ಅನೀಶನ ಮುಖದಲ್ಲಿ ಕಂಡ ಬದಲಾವಣೆ ಎಲ್ಲೋ ತಪ್ಪಿತಸ್ಥ ಮನೋಭಾವ ಹುಟ್ಟಿಹಾಕಿದರೂ ಅದನ್ನು ಮುಚ್ಚಿಕೊಳ್ಳುವ ಪ್ರಯತ್ನವೋ ಇಲ್ಲಾ ಸಮರ್ಥಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಯತ್ನವೋ ಮಾಡುತ್ತಾ ನಾನು ನಿಜಾನೆ ಹೇಳಿದ್ದು ಕಣೋ ಅಂದ್ಲು.
Read more